DINNER LAST NIGHT

Aangezien ik kameraad Fabbe voor 't slapengaan nog entertainde met mijn verhaal over mijn dinner van gisterenavond, geef ik dat nog graag mee. Er werden me 2 restaurants aangeraden door mijn huisbaas, maar het ene in Chioggia was gesloten, het andere zat overvol. Zo belandde ik vrij laat in Ristorante Lotus. Bij de antipasti zag ik er een Zuppata di Cozze in Rosso (mosselsoep in het rood, nvdr) op de kaart staan voor 12 euro. Als antipasto verwachtte ik een klein mosselsoepje en ik bestelde bijgevolg ook meteen de Gnocchi di Patate con Crema di Asparagi, Gamberi e Capasante (Gnocchi in aspergeroom met gamba's en coquilles, nvdr). 

Toen mijn Zuppata arriveerde had ik al meteen "spijt" van mijn dubbele bestelling. De portie was grotesk, maar vooral overheerlijk. Ze konden dan wel net niet tippen aan de Goudmerkmosselen van De Gouden Tak, maar nondeju, 't kwam aardig in de buurt! Ik besloot eerst de mosselen uit de schelp te halen om daarna de soep lekker op te lepelen! Na enige tijd merkte ik dat er nog één minimosseltje met schelp in de soep dreef. Toen ik deze van zijn harde jasje wilde ontdoen, ontstond er een spretsjpartij van jewelste. Tafel vol, T-shirt vol, maar ik genoot gewoon verder! 

Tussen antipasto en primo, zo heet dan de categorie waaronder de Gnocchi hoorde, werd ik platgeprikt door de muggen. Ik hou van de zomer, maar die muggen, dat is toch een aanfluiting! Ik vroeg aan de vriendelijke oberin of ik niet binnen mocht gaan zitten, maar zij kwam aandraven met een alternatief: muggenspray! Ik spoot het goedje over elk niet bedekt lichaamsdeel in de hoop dat er geen steekspel meer zou gebeuren naar mijn oh zo lekkere bloed! Het deet zijn werk!

En toen kwam de gnocchi. Daar kan ik kort over zijn: superlekker! Ik eet dat weinig, wel steevast als ik aan de Ventoux ben in de Pasta e Basta. De gnocchi daar is lekker, deze was toch toch nog dat stapje hoger! Maar ik kreeg, al goed gevuld met mosselsoep, de gigantische portie niet helemaal op. Genoeg is genoeg! 

De rekening moest ik binnen gaan betalen. In mijn lichtblauw T-shirt dat bijgewerkt was met Picassowaardige mosselsoepvlekken baande ik me een weg langs de vele nog bezette terrastafels. Tegen de ober, die me de rekening presenteerde, vertelde ik dat ik een fight had gehad met de Cozze! Hij repliekeerde; "ik heb daar een spray voor!" Hij bukte zich en toverde een soort wasspray van onder de toonbank. "Now you just spray it on your shirt", zei hij en ik volgde zijn bevel. In een restaurant begot! "More", zei hij, toen ik voorzichtig het goedje op de vlekken spoot. Ik drukte wat harder, maar hij nam de spuitbus uit mijn handen en toonde hoe het moest. "Now you wait 20 minutes and then you wash it off"! Ik gaf de man een extra fooi en vertrok met een wit bespoten T-shirt weer naar mijn kamer, waar ik het afwaste en de vlekken zo goed als verdwenen waren!

NACHTRUST NIHIL 

Door het veel te late diner en de lamentabele "airco" op de kamer, slaap ik bijzonder slecht. De poetsdames vinden het daarenboven een goed idee om al omstreeks 7u30 een kabaal van jewelste te produceren in de gang en de nevenliggende kamers. Veel goesting om op te staan heb ik niet, maar rond 9u begeef ik me dan toch met lange tanden, gigantische wallen en piepkleine ogen naar het ontbijt. Erna maak ik me op mijn duizendste gemakske klaar om de dag aan te vatten. Mijn haar kan ik nog net onder mijn helm krijgen. Toch stilaan tijd voor een opfrisbeurt bij de beste kappers van Bij Die 2!

VAREN

Naast fietsen staat vandaag ook varen op het programma. Mijn nieuwe bestemming is Trieste, dat ik in enkele etappes wil bereiken. Daarvoor moet ik dan wel eerst drie veerpontjes nemen om me een omweg van zowat 150 kilometer te besparen. Het eerste vaart vanuit Chioggia, een soort mini-Venetië. Aan de opstapplaats koop ik mijn ticket voor de drie overzetten (€ 29,50, fiets inclusief) en stap meteen op de boot die klaar staat en al goed vol zit. Ik mag mijn fiets tegen die van Andrea plaatsen, een vriendelijke Italiaan, die me uitlegt welke route ik best volg om zo min mogelijk in volle zon te rijden. Amper één minuut na het boarden, vertrekt de boot! Timing is alles! De overzet verloopt erg vlot en na amper een kwartiertje fiets ik van de boot op het smalle eilandje Pellestrina. 

Daar fiets ik zowat 10 km Noordwaarts tot aan de volgende opstapplaats. Wederom staat de boot meteen klaar, fiets ik samen met andere fietsers, enkele auto's en twee bussen aan boord. Geen twee minuten later zijn we aan het varen! Heerlijk! 

De tweede overzet brengt me tot het eiland Lido di Venezia. Vanuit de boot kan je Venetië dan al in de verte zien liggen, maar het is pas bij het aankomen bij de volgende 'haven', om van Lido naar, in mijn geval, Punta Sabbioni te varen, dat je er echt een mooi zicht op krijgt. Dit keer minder geluk. Mijn overzet is net vertrokken, maar niet getreurd, om het half uur vaart er zo'n ding. 

Ik besluit om even te lunchen, het is toch al half één ondertussen, en zet pas vaart naar Punta Sabbione na een Pizza Diavolo en een frisse cola. Terwijl ik mijn lunch nuttig, vraag ik aan AI wat ik had moeten doen mochten er geen overzetbootjes zijn. Het resultaat staat tussen de foto's.

PUNTA SABBIONI 

De laatste boot brengt me tot in Punta Sabbioni. Tijdens deze overzet, kan je Venetië erg goed zien liggen en ik geniet van het mooie uitzicht. 

Ik fiets nog ongeveer 30 km verder en hou het dan voor bekeken in Lido di Jesolo, weliswaar na wat zoekwerk voor een keurige overnachtingsplaats. Ik verblijf vanavond in Hotel Souvenir dat letterlijk tegen het strand ligt. Het uitzicht van op mijn balkon betreft een parasolvol strand en zo ver het oog kan reiken de azuurblauwe zee.

LA MAREA

Als ik aan de zee ben, eet ik meestal vis en dat is vandaag niet anders! Ik hou het nu wel slechts op één gerecht! Nu ja, de amuse, een crème van pompoen met 'iets' uit de zee, lekker overigens, telt niet mee, he!

Ik neem Grigliata mista di Pesce: filetto di Branzino, crancio di tonno, calamaro, gamberoni, scampi & zucchine a la griglia! Een hele mond vol en dat is het ook. Geen pasta, puree, frietjes of rijst dabei. Enkel wat brood en heerlijke crackers. 

Op aanraden van de ober neem ik er een flas 100% Ribollo Gialla van La Sclusa. Een perfecte match! 

Na het eten vraag ik aan mijn topober hoe ik dit alles zou digesteren. Hij raadt me, en schenkt me (gratis), een lekkere Amaro aan en in. Deze wondermooie dag sluit ik af met een videogesprek met mijn schatteke en een blik op het verlaten strand en de de Adriatische Zee. En hij ziet dat het goed is!

NOG EVEN DIT

Zoek je een goede advokaat? Eén adres: Advokantenkantoor Loyens & Grouwels! Evelyne en Kevin, en natuurlijk ook Ellen, staan je daar met razd en daad bij! 

VANDAAG, MAAR DAN LANG GELEDEN

Op 2 juli 1904 werd René geboren, een Franse jongen die later ook wel "Le Crocodile" werd genoemd. 

Toen hij op 19-jarige leeftijd, in 1923 Frans indoorkampioen tennis werd, werd hij lid van de nationale Davis-Cupploeg en moest hij datzelfde jaar nog naar Boston om tegen Australië te spelen. In Boston kwam hij een kapitein tegen met een prachtige koffer van krokodillenleer en sloot een deal: als hij zijn wedstrijd tegen Australië zou winnen, kreeg hij de koffer. Hij won niet en later in de pers vertelde hij de journalist van Boston Globe over de weddenschap. In het artikel in Boston Globe stond dit als het volgt vermeld: “Lacoste heeft gisteren weliswaar zijn koffer van krokodillenleer verloren, maar daartegenover staat dat hij als een ware alligator heeft gespeeld!” Dit incident zorgde ervoor dat zijn vrienden hem “le Crocodile” gingen noemen. De rest is geschiedenis.

SONG OF THE DAY

Ongetwijfeld veel liedjes over de zee in het Italiaans, maar nu we toch even een Frans intermezzo hadden met onze fameuze René, speel ik vandaag graag voor jullie deze classique, live nog wel, van een andere Franzoos: Charles Trenet.

Charles Trenet - La Mer

GPS DATA

Afstand vandaag: 69,00 km

Afstand totaal: 1.000,33 km

Hoogtemeters vandaag: 101

Hoogtemeters totaal: 10.877