ARRIVIDERCI ARRABA

Vandaag neem ik afscheid van Arraba en de Sella Ronda en voordat ik de afdaling inzet richting lagere oorden vul ik net zoals een andere kudde wielertoeristen mijn bidons aan een fris fonteintje. 

Daarna gaat het veelal bergaf vandaag, hetgeen ook meteen wordt opgemerkt door Gekkie! 😅 Nu ja, uiteindelijk mag ik ongeveer 2300 hoogtemeters dalen, maar vergeet toch maar niet dat ik er toch ook weer ruim 900 moet klimmen vandaag!

RIT MET VEEL GEZICHTEN

Het werd dan ook een rit met hoogtes en laagtes. Nadat ik in het begin Michel zijne een marmot weer op Alan hoorde roepen, verliep de afdaling tot in Caprile - where the owls are not what they seem, isn't it, Johan - gezapig meanderend schoon! Vlak na Caprile ligt het meer van Alleghe, wederom een pareltje omgeven door de prachtige bergen. Hier aangekomen wist Gekkie me deze keer niet filosofisch, maar etymologisch te onderhouden. Alleghe is Ladinisch voor "A l'agua" en dus aan het water. Het dorp dankt zijn naam dus aan de waterrijke omgeving. Gekkie merkte echter op dat het meer van Alleghe dus eigenlijk "het meer van aan het water" betekent terwijl het meer dus niet aan het water, maar aan het dorp ligt. Toch filosofie!? 

Ik zat er nog om na te denken (lees: lachen) terwijl ik verder moest over grote wegen waarin ook tot tweemaal toe een kilometerslange tunnel gepasseerd moest worden. Mijn lichtjes brandden, maar je voelt je er echt niet op je gemak en ik kan je verzekeren dat ik er flink heb doorgetrapt om er zo spoedig mogelijk door te zijn. Auto's razen hoe dan ook aan je voorbij en enkele stronzo's vinden het dan ook nog eens nodig te claxonneren omdat ze de situatie gevaarlijk vinden en het zodoende dus nog gevaarlijker maken! Va fanculo, denk ik bij mezelf! Ik kan moeilijk over de tunnel heen springen of mijn fiets in mijn nek leggen en door de rivier ploeteren die langs de tunnels stroomt. Het is een aanfluiting dat dit soort wegpiraat zich op de openbare weg mag begeven! 

Tussendoor kreeg ik dan wel een leuke passage door Agordo met de kerk met twee torens en zag ik een 101 jaar oude locomotief, voor Italië één van de oudste elektrische in zijn soort. 

En dan was het weer klimmen geblazen tot in Belluno en dat deed via de Via Val di Fontana. Ik begon eerder al te mijmeren over een lekker Valpolicella, maar daarop zou ik nog even moeten wachten. 

WEETJES VAN DE DAG

Vandaag in 1914 werden Franz Ferdinand en zijn vrouw vermoord in Sarajevo door Bosnisch-Servische student Gavrilo Princip. Deze gebeurtenis is misschien wel dé aanleiding tot de Eerste Wereldoorlog. En in die oorlog speelde Belluno, het stadje waar ik vandaag stopte voor mijn lunch, een belangrijke rol. Het was namelijk een belangrijke locatie vanwege zijn strategische ligging in de Dolomieten. De provincie Belluno, waar Belluno de hoofdstad van is, was een frontgebied tussen Italië en Oostenrijk-Hongarije. De bergen rond Belluno, zoals de Col di Lana, werden zwaar bevochten en getekend door de loopgravenoorlog.

Nog op 28 juni, maar dan in 1919, werd het verdrag van Versailles getekend, het formele einde van de Eerste Wereldoorlog! Ik dank Fabbe voor het aanbrengen van deze weetjes! 

Mijn lunch in Enoteca Mazzini was echter niet (voor)oorlogs. Ik nam de Tagliatelle al Ragú di Capriolo, jawel een pasta met hertengehakt. Het idee: als ik in Conegliana wou geraken, moest het namiddag hert goan! Tromgeroffel + cymbaal! 

I4

Vanaf Belluno volg ik fietsroute I4 tot aan mijn eindbestemming. De I4 verbindt de dolomieten (regio Veneto) met Venetië. Een kleurrijke muurschildering geeft hier een mooie illustratie van. Smalle paden en veel onverharde stroken kronkelen door bosjes, weides en open vlaktes. Tot in Polpet volg ik een treinspoor, daarna de rivier Piave en dan nog het Canale Cellina.

Ik kom ook nog enkele mooie meren tegen: Lago di Santa Croce waar het (kite)surfen nogal in is. Iets verderop een doods meer: Lago Morto. En tot slot nog het Lago del Restello, een kleiner, maar idyllisch meertje.

PROSECCO

En zo wordt het na 120km toch stilaan tijd voor een aperitief en daarvan word je bewust gemaakt wanneer je Vittorio Veneto, samen met eindbestemming Conegliana (nóg 20km verderop!) en Valdobbiadene de productieplaats van de Prosecco, binnenrijdt. Erg bruisend vind ik Vittorio niet en na enkele kiekjes hou ik het daar dan ook voor bekeken. Want ja, het wordt niet stilaan, maar hoog tijd voor aperitief! De temperatuur zakt inmiddels al enkele uren niet meer onder de 40° op mijn GPS en de schaduw neemt op dit punt van de dag een lange siësta. Tussen Vittorio en Conegliano krijg ik wel plots een heel nieuw landschap voorgeschoteld: zo ver dat het oog kan reiken zie je wijngaarden. Het  inspireert me en ook mijn lunch begint te werken want ineens gaat het weer hert vooruit! 

CONEGLIANO

Omstreeks 17u30 kom ik aan in Conegliana. Ik doe er ruim een kwartier over om een gezellige plaats te vinden en heb, nadat ik me daar neervlei, geen spijt dat ik die tijd genomen heb. Ik zit op het terras van Caffée al Teatro op het Piazza Giovanni Battista Cima en bestel - prosecco is voor straks - een frisse pint! Daarbij krijg ik zomaar drie heerlijke kleine pannini! Die mensen wisten wat ik nodig had! 

In de goedkoopste hotel tot hier toe, wachtte een erg propere en grote kamer met airco en die was welgekomen. Na een verkwikkende douche en wat rust in de airconditionele lucht, maakte ik me op voor een klein avondmaal. Ik dronk dan toch maar eerst een prosecco en at Ravioli con Gambero Rosso, Zucchini e Pommodoro. Heerlijk, maar vermoeidheid en de hitte in de stad dreveb me snel weer terug naar mijn koele kamer. 

SONG OF THE DAY

Dat het warm was vandaag is een understatement. En zeker in een stad voelt dat nog een pak warmer, zeg maar heet, aan! Hot in the City! 

Billy Idol - Hot in the City

GPS DATA

Afstand vandaag: 136,95 km

Afstand totaal: 713.69 km

Hoogtemeters vandaag: 907

Hoogtemeters totaal: 9941