ARRIVIDERCI FIRENZE

Na een uiterst goede nachtrust ontwaak ik in een uitstekend bed en merk dat het al 8u voorbij is. Normaal zou ik een interview hebben met Chris van Radio Boo, maar de oproepen zijn helaas niet tot in de netwerkloze kamer geraakt. Wifi heb ik wel dus ik zie berichten van Chris via WhatsApp en Messenger en meld dat ik jammer genoeg zonder netwerk zat. Donderdag gaan we ervoor zorgen dat het slotinterview wel doorgaat. 

Door de goede nachtrust zijn mijn rugklachten al heel wat minder en dat stemt me erg tevreden. Ik maak me klaar en fiets weg uit het prachtige Firenze via de Basilica di Santa Croce en over de Ponte alle Grazie, de brug over de Arno met prachtig uitzicht op de Ponte Vecchio.  

Nog enkele kiekjes van de stad in de verte en weg zijn we! Op naar Arezzo! Al snel krijg ik heel wat empatische bekommernissen over mijn rugklachten en die doen goed want de rug, die voel ik niet meer. 

TOSCANA

Ik kom al snel in het echte Toscane terecht en baan me een weg door wijn- en olijfgaarden die her der vergezeld worden van de prachtige cipressen. Het valt op dat Geurts H & Zn hier zowat "hof"-leverancier moet zijn, want alles is tot in de puntjes verzorgd! De puntjes van de cipressen, die worden uiteraard bijgewerkt door de heren van Bij Die 2, met de tondeuse! 

Toscane is niet vlak. Ik krijg vandaag zowat 10 heuveltjes op het menu. Het eerste, in Rignano Sull' Arno, is het langste, maar dat rij ik al fluitend omhoog! Een gewaagde onderneming, vind ik zelf, want in Rignano is het verboden om op blaasinstrumenten te spelen, al weet ik natuurlijk niet of fluiten daar ook bij hoort. Wanneer ik door de deelgemeente Bombone rij bedenk ik me dat het toch sneu is dat je hier dus ook niet op je bombardone mag blazen!

Van fluiten gesproken, of beter aanfluiten, de wind blaast wééral in het nadeel! Maar ik rij in het paradijs, dus wat deert het me... 

MAAR DAN...

Na een kilometer of 30 puur genot, volgen minstens evenveel kilometers om snel te vergeten! De Italiaanse (of lokale?) overheid heeft het in deze regio niet zo op de fietser, denk ik. Fietspaden zijn er niet en ik moet noodgedwongen een plekje verdienen tussen het zware verkeer. Twee conclusies van deze doortocht: de infrastructuur hier is een aanfluiting. Ik leef nog! 

ONTBIJT

Ik heb niet ontbeten vandaag en rij de eerste 65 kilometer op puur water- en doorzettingsvermogen. Maar na heuveltje nummer 5 kom ik boven in La Mandriola, waar ik zowaar Nederlandse bikepackers tegenkom, en het allemaal weer beter wordt qua wegen en omgeving. Iets later ga ik zelfs full Monticello want daar is de eetste Strada Biancha! Naakt ga ik evenwel niet, maar ik voel me opnieuw als een vis in de Arno! Het doet me er wel aan denken dat je de cello wél mag bespelen in Rignano Sull' Arno, zolang je er maar niet op blaast! 

Ik besluit uit te kijken naar het eerste het beste bankje waar ik mijn sandwich, die ik gisterenavond nog kocht bij mijn buurman van Panino Qui Vino, tot me zal nemen. Bankjes zijn echter schaars en het duurt tot Laterina, na ruim 75 km dat ik eindelijk een parkje vind met een schaduwrijke plek: het Piazza Gréasque. Ik gooi de ochtendhanddoek in de ring en eet met veel goesting de geweldige sandwich met extra gerijpte prosciutto crudo, mozzarella, truffeltapenade en verse pommodore op! Hierbij geef ik mezelf nog de nodige kudo's voor het meebrengen van aluminiumfolie tijdens mijn tocht. Het heeft zowel de sandwich als de Aquarius (Getorade is dat hier) koel gehouden! 

AREZZO BINNEN HANDBEREIK

Ik boek tijdens het eten mijn accomodatie in Arezzo en merk dat ik nog maar 20 km verwijderd ben van mijn doel. Het is iets na 3, dus tegen half 5 zal ik er zeker zijn! Er zijn geen noemenswaardige obstakels meer en ik rij opnieuw in het Toscane zoals ik me dat heb voorgesteld. Daarbij horen ook de Vie del Chianti, of zoals sommige klanten uit De Gouden Tak het wel eens noemen: "sjiejanti". Ook andere topwijnen vind je overigens terug in de gezelligste zaak van Limburg! Kevin, van Advokatenkantoor Loyens & Grouwels kan dat beamen! Ook één van mijn beste maatjes vond vandaag weer de weg naar De Gouden Tak en genoot er samen met zijn zoon, die ongetwijfeld spaghetti at, en zijn vriendinnetje van de mosselen op Italiaanse wijze!

AREZZO

Ik check in, was kleren en lijf en begeef me door de straten van het mooie Arezzo. Het wordt een korte tour en ik kom al snel terecht op het Piazza Grande, een prachtig plein met kerk, torentjes, prachtige rijhuisjes en enkele leuke horecazaakjes. Alle gebouwen zijn van schilden voorzien. Voor de geschiedenis ervan raad ik jullie een encyclopedie, zoekmachine of AI aan. 

Mijn aperitief neem ik in La Bottega di Gnicche en in Essenza waag ik me aan Crostino Nero Toscana (toastjes die je eerst moet natlepelen met een alcoholisch drankje om erna de kippenleverpaté vermengd met ansjovis op te smeren) en de Branzino, Asparagi bianchi e verdi, Ginger e Crema di Zucca e Carote (Zeebaars met witte en groene asperges, gember en een zalfje van pompoen en wortel).

La cena è stata fantastica! La vista era eccezionale! Sono il re di Toscana!

7 JULI 2021

Het is vandaag 7 juli en exact 4 jaar geleden passeerde de Tour de France op de Mont Ventoux. Wout van Aert was er toen de gelukkigste man van De Kale Berg, want hij won toen de etappe op heroïsche wijze. Ik was er die dag ook met mijn goede vriend Jacco en ontmoette er Victor, een Belgisch jongetje van zowat 6 jaar. En in mij ogen moet Victor een nog gelukkiger man dan Wout geweest zijn die dag. Het ontroerde me zo dat ik er een kortverhaal over schreef. Wie zin heeft om nog wat te lezen, jullie vinden het hier. 

SONGS OF THE DAY

Twee voor de prijs van één! Gisteren vergat ik te vertellen over een bijzondere reünie in Firenze. Nu ja, het betreft een samenkomst van twee elementen. Firenze wordt ook wel Florence genoemd en mij noemen ze wel eens La Machine omdat ik lange tijd in een leuk wielertuitje rondreed met die tekst erop (zie foto op de gelijknamige col). Logische conclusie: Florence and The Machine waren samen! Ik koos voor het, voor mij, fijnste nummer van deze band. 

Florence and The Machine - The Dog Days Are Over

Als tweede nummer kan Arno niet mankeren. Vandaag volgde ik de Arno voortdurend stroomopwaarts en stak ik hem regelmatig over. Tijdens de rit weerklonk ook één van zijn grootste pareltjes hetgeen me dan ook weer deed denken aan mama en papa. Ik wil hen dan ook via deze weg bedanken voor hun onvoorwaardelijke steun in de (bijna) voorbije halve eeuw! Het liedje bezingt dan wel ma mère, maar het is evenzeer voor mon père! 

Een ode aan Arno, maar vooral aan mijn ouders! 

Ma mère elle m'écoute toujours

Quand je suis dans la merde

Elle sait quand je suis con et faible

Et quand je suis bourré comme une baleine

C'est elle qui sait que mes pieds puent

C'est elle qui sait comment j'suis nu

Mais quand je suis malade

Elle est la reine du suppositoire

Toch even duiden dat dat suppositoiredeel van heel erg lang geleden is! 😅

Arno - Dans les Yeux de ma Mère

GPS DATA

Afstand vandaag: 94,71 km

Afstand totaal: 1.327,16 km

Hoogtemeters vandaag: 1.219

Hoogtemeters totaal: 13.224