MET DE TREIN NAAR FIRENZE

Vroeg uit de veren vandaag want de trein van 7u21 naar Firenze mag ik natuurlijk niet missen. Ik heb er immers een plaats voor mijn fiets op gereserveerd. Ik kom om 6u55 aan in het stazione, maar de trein is er nog niet. Van de koffie en het broodje in "het stationsbuffet" heb ik meteen spijt, maar kom, ik heb wat cafeïne binnen en tja, droog brood met iets wat op ham moest lijken. 

Ik begeef me toch maar naar het perron, maar de trein laat maar op zich wachten. 7u21 is al gepasseerd, maar op de aankondigingsborden staat nog geen informatie over eventuele vertragingen. De (mannelijke) Italiaanse Emma (de naam van de vrouw die de treininformatie in Belgische stations omroept, nvdr) versta ik niet dus ik verzeker me er meermaals van via de borden en via andere wachtenden of ik nog steeds op het juiste perron sta. Plots verschijnt 10' op het scherm, niet veel later gevolgd door 30' en enkele tellen later zelfs 50'. Geen enkele andere trein ondergaat hetzelfde lot. Een aanfluiting, maar ik blijf rustig. In België gebeurt het immers ook wel eens een enkele keer dat een trein wat vertraging heeft... 

Omstreeks 8u is het dan zover! De trein rijdt binnen en we kunnen opstappen. Het volgende euvel: mijn beladen fiets door een smalle deur drie trapjes omhoog krijgen en daarna ophangen aan de daarvoor voorzien haakjes. Na veel getaffel lukt me dat allemaal wel, maar er is ondertussen wel iets in mijn rug gesprongen. Ik vloek zowat in alle talen, behalve het Italiaans, en neem plaats aan het vensterke zodat ik dadelijk wat zeezicht heb. 

De treinrit verloopt uiteindelijk erg vlot. We vertrokken uiteindelijk met 46 minuten vertraging, maar komen slechts met 3 minuten vertraging aan in Firenze Rifredi. 

Tijdens de treinrit krijg ik een bericht van Karen, een ex-klasgenoot van Arthur, de hubby van Katrijn. Zij is van Bilzen afkomstig, maar woont al sinds 1999 in Firenze en volgt mijn avonturen. Ze stelt zichzelf vriendelijk voor en ik mag met al mijn vragen over Firenze bij haar terecht. 

Mijn eerste vraag is, vanzelfsprekend: "waar kan je lekker eten?" We sturen wat op en af en bekijken de mogelijkheid voor een eventuele ontmoeting in de late namiddag. 

FIETSEN

Na de volle 1,8 km in Trieste vanmorgen, moet ik er nog een 8-tal doen om van het station naar mijn studiootje te rijden dat midden in het historische centrum ligt. Maar dat blijken er "6 te veel". Na 2 km gaan de hemelsluizen boven Firenze namelijk open, maar ik laat het niet aan mijn hart komen en fiets gezwind door. Door- en doornat bereik ik Firenze. Ik rij plots langs de Arno en denk in de verte zowaar de Ponte Vecchio te herkennen. Het is allemaal net iets moeilijker als er regendruppels, die zo groot als druiven lijken, in grote getalen op je neerdalen.

De brug ervoor moet ik oversteken. Vreemd, denk ik bij mezelf, want ik zit toch aan de juiste kant van de stad, maar ik volg blind mijn GPS. Aan de andere kant van de Arno nader ik nu de Ponte Vecchio en mijn GPS zegt dat ik er zelfs overheen moet rijden! WAAAW, denk ik bij mezelf en vóór ik er effectief overheen rij, check ik toch nog eens voor de zekerheid of het wel degelijk de beroemde brug betreft. Jawel, daar hangt het plaatje: "Ponte Vecchio". Een mensenmassa houdt zich aan de zijkanten van de brug schuil in de winkeltjes, onder de afdakjes ervan of onder paraplu's en ik baan me als enige, in het midden over de brug, een weg door de ondertussen diepe plassen die de zondvloed heeft gecreëerd. En of het niet mooier kon zijn, beginnen er plots mensen te applaudisseren! Jawel, helemaal voor mij! Ik voel me heel even de doorregende winnaar van één of andere voorjaarsklassieker, toegejuichd door een enthousiaste menigte, maar stamp ondertussen wel lustig door, want ook ik wil toch liever gewoon ergens gaan opdrogen! 

BUURMAN PANINI QUI VINO

Ik kom aan op het adres van mijn studiootje omstreeks 13u15 en moet er nog 45 minuten wachten op de sleutel. Mijn buurman heeft een mini sandwichbar/slagerij/open bar met de naam "Panini Qui Vino". Hij ziet mijn leed, helpt me met mijn fiets en ontvangt me met open armen. Ik leg uit dat ik moet wachten en hij offreert me een biertje. Nauwelijks ontbeten bestel ik er ook een sandwich, meteen goed voor mijn lunch. Een gigantische panino met magistraal lekkere Toscaanse salami, mozzarella, tomaat en truffeltapenade. Jawel, mijn buurman, hij kan er wat van! Ik heb nog maar net mijn laatste stukje van de geweldige lunch doorgeslikt of de huisbaas staat er met mijn sleutels. Mooie timing! 

DEPRESSIE BOVEN FIRENZE

De namiddag verloopt slecht. Mijn rugklachten worden erger, ik ben moe van een slechte nacht en de regen houdt aan. Er hangt duidelijk een depressie boven Firenze. Aan Karen laat ik alleszins al weten dat ze zeker geen extra moeite moet doen om naar het centrum te komen omdat het me toch niet echt gaat. 

Na een tijdje rusten, waag ik me even naar buiten om wat van deze prachtige stad te zien, maar ik loop rond als een oud peke en na een uurtje hou ik het voor bekeken. Het is ondertussen wel droog en de zon komt stilaan piepen. 

RISTORANTE ACADEMIA

Voor een goed diner moet ik op het Piazza San Marco zijn in Ristorante Academia, aldus Karen. Ik zie er tegenop om ruim een kwartier te stappen (lees: slenteren), maar ik bedenk me dat het in die regio van de stad veel toeristarmer is dan rond bijvoorbeeld het Uffizi en de kathedraal. Ik raap mijn moed bijeen en begeef me naar de stoel die op me staat te wachten. 

Ik word ontvangen door Pietro, niet gelogen! Van Karen moest ik namelijk tegen eigenaar Gianni zeggen dat zij me gestuurd heeft. Dus ik vraag de ober zijn naam, Pietro dus, waarop ik antwoord: "I'm Pietro too!" Ik vertel over Karen en ook hij weet wel ongeveer waar de klepel hangt: "si si, la Belga, amica di Dexter"!

Goed als Pietro's zijn, haalt hij ook Gianni erbij die polshoogte komt nemen aan mijn tafeltje. Zalig zijn deze sympathieke mensen die de tijd nemen om naar je verhaal te luisteren en die zo nederig zijn je tienmaal te bedanken omdat je voor hen gekozen hebt. 

Bij mijn glas Vermentino bestel ik Tris di Mozzarella con insalata, pommodore e basilico. Zelden zo genoten van een "tomaat-mozzarella", maar ik heb me sinds vandaag voorgenomen dat nooit meer zo simpel te benoemen! 

Bij mijn glas Bolgheri raad Pietro de Saltimbocca aan! Wat had ik daar alweer lang naar uitgekeken! Het kalfsvlees met parmaham en salie smelt werkelijk in de mond! De beste Saltimbocca ooit! 

Per bericht bedankte ik Karen alvast voor de steengoeie tip, maar toen moest het beste nog komen! De rekening, die 59€ bedroeg, werd door Gianni tot 40€ verlaagd en ik kreeg er nog een fantastisch lekkere Grappa bovenop! Grazie mille, Gianni, Pietro e amica di Dexter! 

Iemand nog naar Firenze dit jaar? Eén adres voor je diner: ristorante Academia! En zeg maar dat je Pietro kent, il Belgo con il bici! 😅 Of je moet Karen kennen, dat werkt ongetwijfeld beter! 

THE END IS NEAR

Mochten jullie eraan twijfelen, ik ben in de eerste plaats nog altijd hier om te bikepacken. Het plan is om in de komende 3 dagen in Siena te geraken en de tocht dus af te ronden. Behoudens problemen zou dit moeten gaan via onder andere Arezzo, Montepulciano, Pienza en San Quirico d'Orcia. En heel wat strade bianche natuurlijk! Piazza del Campo, here I come!

SONG OF THE DAY

Het was best een moeilijke dag vandaag die wel weer heel mooi geëindigd is! Het mooiste moment was misschien nog de doortocht op de Ponte Vecchio. In de plensregen voelde ik me even de enige acteur op de natte set met vele kijklustigen. Gene Kelly heeft zich mogelijk ook ooit zo gevoeld. Ik was nog net niet aan het zingen, maar ik zie gelijkenissen! 

Gene Kelly - Singing In The Rain

GPS DATA

Afstand vandaag: 10 km

Afstand totaal: 1.232,45 km

Hoogtemeters vandaag: 10

Hoogtemeters totaal: 12.005